Sed ad bona praeterita redeamus. Praeclare hoc quidem. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
- Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.
- Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Cupit enim dÃcere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Sed ad bona praeterita redeamus. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.
Atque omnia quidem scire, cuiuscumque modi sint, cupere curiosorum, duci vero maiorum rerum contemplatione ad cupiditatem scientiae summorum virorum est putandum.
0 comments:
Post a Comment